رنگهای این فونت بر اساس و با الهام از یک فونت «چند رنگ» لاتین به نام گیلبرت توسط پلاگین Fontself طراحی شده. دربارهٔ این فونت هم مثل فونت «رویای رنگینکمان» مطلبی در آینده در بلاگ رسمی این برنامه منتشر میشه. و اما عرض شود که تنها شباهت فونت «رویای رنگینکمان» با اون فونت لاتین، رنگهاشون هست که همون رو هم تغییرش دادم :) فونت لاتینش ۶ رنگ داشت. اما این فونت به علت تعدد گلیفهای فارسی که خیلی بیشتر از لاتین هست، ۷ رنگ شده که دقیقن رنگینکمان رو هم نشون بده. در این فونت گلیفها به طور تصادفی رنگهای مختلفی دارن و حتی چهار حالت «ح»، هر کدوم یک رنگ هستن. مورد دیگه استفاده از شفافیت و یا Transparency در فونتها هست که در این زمینه این فونت مثل خیلی از فونتهای سیاوش اولین نمونه در کل ایران (و جهان در بین فونتهای عربی) به حساب میاد. نقطهها و مد و سرکش و... با رنگ متفاوت و حالت شفاف روی هم قرار گرفتن و این باعث میشه که فونت فقط ۷ رنگ نباشه بلکه چندین رنگ دیگه هم با این حالت بهش اضافه میشه.
بعد از این مرحله با خودم گفتم که ممکنه کسی بخواد که این فونت رو تو رنگهای متفاوتتری داشته باشه برای حالات مختلف. بنابراین ۴ نسخهٔ دیگه بهش اضافه کردم و چون اسمش «رنگینکمان» بود اسم ۵ نسخهٔ فونت رو گذاشتم: «آفتابی»، «مهتابی»، «ابری»، «بارانی» و «دودی». آخری در واقع رنگی نداره، اما فونت عادی سیاه و سفید هم نیست. تنالیتههای مختلف رنگ سیاه رو داره. کمی هم به یاد آلودگی هوای شهرهای ایران!
برای انتخاب نسخهها تمام تصاویر رو ببینین.
اما این رنگها تنها تفاوت فونت چند رنگ «رویای رنگینکمان» با نسخهٔ سیاه و سفیدش یعنی «رویای سیاه» نیست. در این فونت گوشههای حروف گرد شدن و خبری از جدیت و تیزی فونت رویای سیاه نیست. به هر حال رنگینکمانه دیگه :)