این فونت در سال ۱۳۸۵ برای اولین بار طراحی شد. کلی توضیح دادم تو این مدت راجع به این فونت، تو نوشتهها و مطالب این طرف اون طرف ولی باز هم هستن دوستانی که میگن این که همون میترا هست یا خوانا نیست 😁
من خودم تو عنوان فونت نوشتم میترا خب! برای کشف این که این فونت داستانش چیه، یه سر باید زد به همون سالها یعنی ۸۵-۱۳۸۴. اون موقعها تازه تایپوگرافی خاص رضا عابدینی مُد شده بود و خیلی از دانشجوها و طراحای جوان، دوست داشتند که یه ساختار حروف مشابه اون داشته باشن. الان رو نگاه نکنین، خبری نبود اون موقع در عالم طراحی فونت
خلاصه من با خودم گفتم خب بیام شبیه این کار رو با فونت میترا بکنم. البته تفاوتهاش زیاده با کاری که عابدینی با فونت زر بولد کرده بود. تو میترا دفُرمد، حروف بنا به موقعیتشون تو نوشتار، قرینه و رو خط کُرسی جابجا شدن، اضافههای حروف بریده شده، نقطهها جابجا و فواصل حروف کمتر شدن و همهٔ اینها رو جوری انجام دادم که بدون ژانگولر بازی تو اسکریپت فونت، تا جای ممکن گلیفها تو هم نرن و متن همون جوری نوشته شه. چیزی که تایپفیس رضا عابدینی، نمیتونست انجامش بده، چون نقطهها یا ی کشیدهٔ آخر حتمن باید بعدن اضافه میشدن و این نوع نوشتار نمیتونست یه فونت یونیکد باشه و نبود. هیچی از ارزشهاش کم نمیشه البته 😉
چند سال بعد از طراحی اولیه، تصمیم گرفتم که یه حالت سیاهمشق مانند (بیشتر سفیدمشق!) هم از این فونت درست کنم. البته بعدن فونت رو آوتلاین یا همون تو خالی کردم! نتیجه شد فونت SI47ASH_MitraDeformed_C. توضیحی لازم نداره فک کنم. تو تصاویر مشخصه. این فونت همین جوری تایپ میکنه و مینویسه. تغییر و تنظیم و اینا نمیخواد. برای مواقعی که میخواین تایپوگرافی و فرمهای تایپی تو زمینه و بکگراند استفاده کنین، به درد میخوره.